Al decennialang dalen sterfte en ziekte van baby’s en moeders als gevolg van zwangerschap en bevalling in Nederland gestaag. Toch werden de afgelopen jaren ook cijfers gepresenteerd die een beeld lieten zien waarin de Nederlandse geboortezorg relatief ongunstig afstak tegen die van andere Europese landen. Dat heeft veel stof doen opwaaien en -omdat niets menselijks de geboortezorg vreemd is- een zoektocht naar de schuldige. De gespannen verhoudingen tussen verschillende beroepsgroepen en onrust onder (aanstaande) ouders die daar het gevolg van waren (en zijn), hebben niet alleen de spreekkamer, maar ook de media geregeld gehaald. En de discussie is nog niet beslecht.
In dat veld doen wij onderzoek, en hoewel spanningen ook daarin zeker terug te zien zijn, valt ook iets anders op, en dat is, jawel, eenheid. Niet alleen is het voorkomen van vermijdbare complicaties bij baby’s en moeders ieders hoogste doel, bovendien is er enorme wil en inzet om de geboorte van een baby niet alleen tot een veilige, maar bovendien tot een mooie ervaring te maken voor aanstaande ouders.
Onderzoek benoemt twee factoren als doorslaggevend ter verklaring van de relatief ongunstige cijfers in Nederland. Ten eerste wordt gewezen op veranderingen onder de zwangeren zelf, die gemiddeld ouder zijn en vaker roken of overgewicht hebben dan voorheen, met alle risico’s van dien. Een tweede verklaring wordt gezocht in tekortkomingen van het Nederlandse verloskundige zorgsysteem als zodanig. De scheiding tussen nulde-, eerste-, tweede- en derdelijnszorg is een potentiële risicofactor als het gaat om goede samenwerking en informatieoverdracht. Maar het goede nieuws is: ook daarover is iedereen het eigenlijk wel eens.
Alleen… over wat de beste oplossing is, bestaat een stuk minder overeenstemming. En hoewel iedereen ervan doordrongen is dat onderling vertrouwen, een gevoel van verbondenheid en het nastreven van gemeenschappelijke belangen en doelen essentieel zijn voor goede en fijne samenwerking, vormt het creëren van deze randvoorwaarden vaak een sluitpost. Zorgverleners zijn gericht op hándelen, het werk is vaak onderhevig aan tijdsdruk en een rustig moment kan plotseling omslaan in een acute situatie. Wij zien dat er volop gewerkt wordt aan het stroomlijnen van de samenwerking, maar ook dat deze activiteiten vooral gericht zijn op de organisatie van het primaire proces; het oplossen van problemen middels protocollen en trainingen. En daarom willen wij VSV’s een middel in handen geven waardoor ook het werken aan reflectie en visievorming, en het hiernaar handelen, structureel onderdeel kan worden van de samenwerking. Wees welkom!
